Vandaag mocht ik het Innovatiecafé met de ronkende titel ‘Doing The Impossible’ modereren. Wat gebeurt er als je vier ‘impossibles’ aan een publiek serveert : een kramp in de hand door het neerpennen van de vele treffende uitspraken!
Koen De Vidts, bestuurder van NewB vertelde bevlogen over hoe een ethische coöperatieve bank tot leven kwam. Alle hordes die ze genomen hebben om er tóch te geraken. Het beeld van de man die bij de eerste horde blijft kamperen sprak tot m’n verbeelding. Impossibles blijven vooral niet bij die eerste horde zitten. Ze beginnen te springen en springen opnieuw en opnieuw en opnieuw. ‘Laat je niet afleiden door de mensen die aan de kant blijven staan’ raadt Koen ons aan en ‘neem horde per horde; zelfs al geraak je niet meteen aan het eind, elke horde heeft impact’.
Koen kreeg meteen bijval van de andere ‘impossibles’ Jeroen Vereecke van Robinetto, Hanne Deneire van Muziek en Dementie en Ad Geudens van Parlangi. ‘Verandering komt er niet zonder initiatief.’ Vaak is dit initiatief ontstaan vanuit een zekere verontwaardiging met een bestaande praktijk: hoezo, we sleuren liters en liters verpakt water naar onze huizen en kantoren terwijl er prima water uit de kraan komt (Robinetto weet raad), hoezo, we geven mensen met dementie nog gauw wat extra pilletjes zodat ze rustig zijn in plaats van hen via muziek in verbinding te brengen (Muziek en Dementie weet raad) en hoezo, we laten kansen liggen om verbinding te leggen tussen generaties (Parlangi legt deze mooie link om te helpen taal te verwerven). Herkenning was er ook dat je soms als een schijnbaar kleine nieuwkomer in de praktijk heel wat zaken in beweging kan brengen: het systeem veranderen begint bij diegenen die er durven aan porren. En zij die porren nemen vaak ook een heel gevarieerd netwerk mee in hun verhaal. Want samen bereik je nu eenmaal meer.
Mijn take aways van deze sessie waren alvast: koppig zijn helpt, neem horde per horde, vier elke stap en durf een motor te zijn voor grotere impact.
Impact Projects 